Για όσους έχουν κάποιο πολιτικό αισθητήριο, η ανακοίνωση του πολυδιαφημισμένου ανασχηματισμού της προηγούμενης εβδομάδας, δεν «τάραξε τα νερά», ούτε πρόκειται να αποτελέσει «σημείο καμπής» της κυβερνητικής πολιτικής. Αντιθέτως, επιβεβαίωσε την άποψη περί ανακύκλωσης προσώπων, εσωκομματικών τακτοποιήσεων και συνέχισης της ίδιας αποτυχημένης πολιτικής. Αυτό μαρτυρούν εξάλλου η παραμονή Γεραπετρίτη-Παπαδοπούλου στο Υπουργείο Εξωτερικών, η παραμονή στελεχών από τη σημιτική μήτρα και η εισαγωγή προσώπων απ’ ευθείας από τις ΜΚΟ του Τζόρτζ Σόρος και άλλων με ανθελληνικές δηλώσεις περί «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Τι ποιο σύνηθες θα πει κανείς…
- του Αναστάσιου Πουλόπουλου, φιλολόγου
Αυτά, ωστόσο, αναλύθηκαν αρκούντως στο δημόσιο διάλογο τις προηγούμενες ημέρες από την αντιπολίτευση. Εκείνο στο οποίο δεν στάθηκε ίσως κανείς αντιπολιτευόμενος, εκτός από τον Κυριάκο Βελόπουλο, ήταν ο αριθμός των μελών του υπουργικού συμβουλίου. Αριθμός μελών που υπερβαίνει κατά πολύ χώρες αντίστοιχου πληθυσμού με την Ελλάδα ή ακόμα και πολυπληθέστερων.
Η χώρα μας διαθέτει υπουργικό συμβούλιο 62 μελών (υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί) συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού και του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν υπουργεία τα οποία δεν χρειάζονται καν και θα μπορούσαν να συγχωνευθούν με άλλα, χωρίς να διαταραχθεί η αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού έργου, ενώ εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι τόσες θέσεις υφυπουργών, οι οποίοι δεν έχουν ουσιαστικές εξουσίες, είναι απολύτως περιττές.
Παρακάτω θα ασχοληθούμε με τρεις περιπτώσεις υπουργείων τα οποία πέρα από το να εξυπηρετούν επικοινωνιακά την εικόνα της κυβέρνησης και την τακτοποίηση «ημετέρων», η ύπαρξή τους κοστίζει στο ελληνικό δημόσιο και κατ’ επέκταση στην τσέπη του ελληνικού λαού, αφού, όλους αυτούς τους περιτριγυρίζουν σύμβουλοι, γραμματείς, μετακλητοί κλπ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σπατάλης είναι το υπουργείο Τουρισμού. Το συγκεκριμένο υπουργείο, το οποίο εποπτεύει μόνο τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (Ε.Ο.Τ.) και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, εκτός από υπουργό διαθέτει και υφυπουργό. Επίσης, υπάρχει η γενική γραμματεία Τουρισμού και η υπηρεσιακή γραμματεία, όπως σε όλα τα υπουργεία για διοικητικά ζητήματα. Δηλαδή έχουμε τρία άτομα συν τον πρόεδρο του Ε.Ο.Τ. που ασχολούνται με την ανάπτυξη του τουρισμού. Οι υπηρεσίες του υπουργείου, καθώς και η εποπτεία του Ε.Ο.Τ. θα μπορούσαν να περάσουν στο υπουργείο Ανάπτυξης.
– Υπουργείο Τουρισμού – Afuera!
Το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας είναι ακόμα ένα παράδειγμα κρατικής σπατάλης, για χάρη του κόμματος και του ιδεολογήματος της «κλιματικής κρίσης». Στην ουσία, πρόκειται για αναβάθμιση της προϋπάρχουσας γενικής γραμματείας. Το υπουργείο διοικείται από τον υπουργό, δύο υφυπουργούς και δύο γενικούς γραμματείς, και εποπτεύει το Πυροσβεστικό Σώμα και το Ε.Κ.Α.Β.. Αξίζει να σημειωθεί ότι η οργανωτική δομή του υπουργείου αποτελείται από δαιδαλώδεις επιτροπές, συμβούλια και ομάδες, οι οποίες είναι άγνωστο κατά πόσον συμβάλλουν στην αποτελεσματική διεκπεραίωση της αποστολής του. Τα ζητήματα πολιτικής προστασίας και αρωγής μετά από καταστροφές, θα μπορούσε να είναι ευθύνη μιας υπηρεσίας εντός του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων υπηρεσιών των Η.Π.Α., της Γαλλίας ή της Γερμανίας.
– Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας – Afuera!
Τέλος, το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, το οποίο είναι και αυτό ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και φυσικά προνομιακό πεδίο βολέματος και σπατάλης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το εν λόγω υπουργείο συγκροτείται από ετερόκλητες υπηρεσίες και οργανισμούς, από το Κτηματολόγιο έως τα Ταχυδρομεία και το Ελληνικό Κέντρο Διαστήματος. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να υποβαθμίσουμε τη χρησιμότητα του gov.gr ή την προσαρμογή του δημόσιου τομέα στις σύγχρονες απαιτήσεις. Ωστόσο, επειδή η ψηφιοποίηση του δημοσίου τομέα είναι ζήτημα που τέμνει οριζόντια όλους τους τομείς ευθύνης, θα ήταν προτιμότερο και -εκτιμούμε- αποτελεσματικότερο να είχε συγκροτηθεί μία υπηρεσία υπό το υπουργείο Εσωτερικών, κατά τα πρότυπα των Η.Π.Α. (US Digital Service) ή του Ηνωμένου Βασιλείου (Government Digital Service), αρμοδιότητα της οποίας θα ήταν η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε κυβερνητικούς οργανισμούς για την τεχνολογία πληροφοριών, η απλοποίηση διαδικασιών και η διαχείριση του gov.gr.
– Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης – Afuera!
Αυτές ήταν τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις περιττών κρατικών δομών οι οποίες στοιχίζουν στο κράτος και στην τσέπη των πολιτών. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτές. Και άλλα υπουργεία με συναφές αντικείμενο θα μπορούσαν να συγχωνευθούν, ώστε να προκύψει μια κυβέρνηση το πολύ 15 υπουργείων.
Φυσικά, το συμμάζεμα του κράτους δεν αφορά μόνο το υπουργικό συμβούλιο. Οι ανεξάρτητες αρχές, ο αριθμός των οποίων υπερβαίνει κατά πολύ τον συνταγματικά προβλεπόμενο, πρέπει να επανεξεταστούν. Είναι ένα θέμα το οποίο έχει θέσει στο δημόσιο διάλογο ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης, Κυριάκος Βελόπουλος. Επιπλέον, θα πρέπει να ξαναδούμε τους εποπτευόμενους από τα υπουργεία φορείς. Πολλοί από αυτούς θα πρέπει να σταματήσουν να χρηματοδοτούνται από το δημόσιο ταμείο. Τέλος, είναι ανάγκη να επανεξετασθεί και ο αριθμός των βουλευτών, ο οποίος, επίσης, είναι δυσανάλογος με τον πληθυσμό της χώρας μας, εν αντιστοιχία με χώρες πληθυσμιακά ισότιμες.
Το 2019, ο «φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής» Κυριάκος Μητσοτάκης εκλέχτηκε με την υπόσχεση του μικρού και ευέλικτου υπουργικού συμβουλίου, χωρίς αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς. Αντ’ αυτού προσαρμόστηκε πλήρως στην κομματοκρατία και στις ανάγκες των κομματικών για «τακτοποίηση».
Χρειάζεται, λοιπόν, η ανάδειξη νέων ηγετών, αντισυμβατικών και αντισυστημικών, που δεν θα τους «κρατάει» κανείς, οι οποίοι θα έχουν την τόλμη να πουν τα «Afuera!» που έχει ανάγκη η δημόσια διοίκηση.
Για να απελευθερωθεί το κράτος από την κομματίλα και να ανασάνει το Έθνος από την οικονομική ασφυξία.
